در دوران پساکرونا، بسیاری از شرکت‌ها تمایل داشتند نیروی کار خود را حفظ کنند، حتی اگر تقاضا کاهش یافته بود. این پدیده که در اقتصاد به آن «احتکار نیروی کار» گفته می‌شود، به شرکت‌ها اجازه می‌داد وقتی شرایط بازار بهبود یافت، سریعاً فعالیت‌های خود را از سر بگیرند بدون اینکه مجبور به استخدام و آموزش نیروهای جدید شوند.
در این دوران، کسب‌وکارها ترجیح می‌دادند کارکنان را نگه دارند و حتی در بخش‌هایی که نیاز به کاهش نیروی کار بود، تعدیل نیرو انجام نمی‌شد. این رویکرد، به همراه مزایای حفظ تجربه و دانش نیروی انسانی، باعث شد بازار کار نسبتاً پایدار باقی بماند و نرخ بیکاری بالا نرود.
با این حال، اکنون شرایط تغییر کرده است. بازار کار در حال نرم شدن است و شرکت‌های بزرگ فناوری و خرده‌فروشی، از جمله آمازون، تارگت و متا، اعلام کرده‌اند که هزاران شغل را حذف خواهند کرد. دلیل این تغییر ترکیبی از عوامل است: فشار بر کارایی، افزایش هزینه‌های نیروی کار، رشد اتوماسیون مبتنی بر هوش مصنوعی و همچنین عدم اطمینان اقتصادی ناشی از تعرفه‌ها و شرایط کلان اقتصادی. در نتیجه، شرکت‌ها دیگر قادر نیستند صرفاً نیروی کار اضافی را نگه دارند و ناچار به تعدیل نیرو شده‌اند.
این بازگشت به سیاست‌های سنتی‌تر مدیریت منابع انسانی، نشان می‌دهد که نگهداری نیرو در شرایط بحرانی نمی‌تواند همیشه پایدار بماند. وقتی شرکت‌ها با فشار اقتصادی و نیاز به بهره‌وری مواجه می‌شوند، تعدیل نیرو به ابزاری رایج برای کاهش هزینه‌ها تبدیل می‌شود. هرچند این اقدام می‌تواند به کاهش سریع هزینه‌ها کمک کند، اما در عین حال ممکن است بر اشتغال و رشد اقتصادی تأثیر منفی بگذارد و کارکنان را با نااطمینانی مواجه سازد.
تحلیلگران می‌گویند این روند، بازتاب‌دهنده یک چرخه طبیعی در بازار کار است: پس از دوره‌ای که شرکت‌ها به دلیل عدم اطمینان و حفظ نیروی کار احتیاط می‌کردند، اکنون در مواجهه با فشارهای اقتصادی و رقابت فزاینده، مجبور به اصلاح ساختار نیروی انسانی خود شده‌اند. از سوی دیگر، پیشرفت‌های فناوری و اتوماسیون نیز این روند را تسریع می‌کنند، زیرا بسیاری از فعالیت‌ها که قبلاً توسط انسان انجام می‌شد، اکنون با ماشین و هوش مصنوعی قابل انجام است.
