نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، که زمانی در کاخ‌های قدرت گام برمی‌داشت، حالا در سلولی در زندان لا سانتِ پاریس به سر می‌برد. دادگاه او را به جرم توطئه جنایی در تأمین مالی غیرقانونی کمپین انتخاباتی ۲۰۰۷ با پول لیبی در ازای امتیازات دیپلماتیک، به پنج سال زندان محکوم کرد. سارکوزی با خشم این حکم را «بی‌عدالتی و رسوایی» خواند و قول تجدیدنظر داد، اما تا آن زمان، احتمالاً در بخش «وی‌آی‌پی» یا سلول انفرادی زندان لا سانتِ اقامت خواهد داشت.
بخش وی‌آی‌پی: آسایش نسبی در زندان
لا سانتِ، ساخته‌شده در سال ۱۸۶۷، پس از بازسازی چهارساله در ۲۰۱۹، به امکاناتی مدرن مجهز شده است. بخش وی‌آی‌پی، که احتمالاً میزبان سارکوزی خواهد بود، شامل ۱۸ سلول ۹ مترمربعی با اجاق، یخچال، تلویزیون، دوش و تلفن ثابت برای تماس با شماره‌های مجاز است. این بخش برای زندانیانی مانند سیاستمداران، پلیس‌های سابق یا افرادی که در معرض خطر هستند طراحی شده تا از جمعیت عمومی زندان جدا باشند. با این حال، زندگی در اینجا راحت نیست. دیدیه شولر، سیاستمدار سابق، از سر و صدای شبانه زندانیان شکایت داشت و پاتریک بالکانی، شهردار سابق، می‌گفت: «میدانی کی وارد می‌شوی، اما نمی‌دانی کی بیرون می‌آیی.»
تاریخچه‌ای از زندانیان مشهور
لا سانتِ میزبان چهره‌های بدنامی بوده است: از ایلیچ رامیرز سانچز، معروف به «کارلوس شغال»، تروریست دهه‌های ۷۰ و ۸۰، تا ژاک مزرین، سارق بانک که از این زندان فرار کرد. آلفرد دریفوس، کاپیتان یهودی ارتش که در ماجرای دریفوس به ناحق محکوم شد، و مانوئل نوریگا، دیکتاتور پاناما، نیز زمانی در این زندان بودند. سارکوزی اولین رئیس‌جمهور در لا سانتِ نیست، اما حضور او در کنار این نام‌ها، تضادی تلخ با گذشته پرشکوهش دارد.
زندگی در انتظار آزادی
سارکوزی، با سر بالا، خود را بی‌گناه می‌داند، اما واقعیت زندان، با فریادهای شبانه و فضای تنگ سلول، ممکن است روحیه‌اش را بیازماید. کارلا برونی، که در دادگاه کنارش بود، شاید یکی از اولین بازدیدکنندگانش باشد. در حالی که او برای تجدیدنظر مبارزه می‌کند، لا سانتِ یادآوری می‌کند که حتی قدرتمندان نیز از قانون مصون نیستند. سارکوزی حالا در سلولی کوچک، با دیوارهای سرد و آینده‌ای نامعلوم، منتظر سرنوشت خود است.
