فرانک اسمیت، مردی که هشت دهه را در زندان گذرانده و هشت بار تا لبه مرگ پیش رفته است حالا در ۹۸ سالگی به خانه سالمندان فرستاده شده اما برای او ازادی چه معنایی دارد؟
محکومیت و نزدیکی به اعدام
فرانسیس کلیفورد اسمیت هشت بار در معرض اعدام قرار گرفت. در سال ۱۹۵۴، در آخرین لحظه، زمانی که سرش برای صندلی الکتریکی تراشیده شده بود، هیئت عفو و آزادی مشروط کنتیکت با شهادت لئو کارول، مأموری که معتقد بود اسمیت بی‌گناه است، حکم اعدام او را به حبس ابد تبدیل کرد. این دومین باری بود که اسمیت تا این حد به مرگ نزدیک شد، تجربه‌ای که برای زندانیان تجربه وحشتناکی است. نگهبانان زندان رفتارهای متفاوتی داشتند: برخی مهربان بودند و با زندانیان بازی می‌کردند و برخی بارها به اسمیت گفته بودند دوست دارندد خودشان چهارپایه اعدام را از زیر پای او بکشد!
ماجرا چه بود؟
در ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۹، دو مرد به کلوب قایقرانی ایندین هاربر کنتیکت، وارد شدند و گروور هارت، نگهبان ۶۸ ساله آنجا را کشتند. پلیس انگیزه سرقت را تأیید کرد، اما غنایم اندک بود: مقداری جواهر، چند کراوات و گیره و کلاه مدیر کلوب. هارت در حال مرگ گفت یکی از مهاجمان قدکوتاه و نقاب‌دار بود. پلیس به اسمیت، که گاهی صورتش را می‌پوشاند، مشکوک شد.
روز بعد، اجناس دزدی در یک کادیلاک سرقتی یافت شد و با شهادت شاهدان این خودرو به اسمیت و جورج لودن مرتبط شد. لودن با معامله، اسمیت را متهم کرد و به قتل درجه دوم محکوم شد. اسمیت اما که در جنگل شده بود، ادعای بی‌گناهی کرد اما به قتل درجه اول متهم و به اعدام محکوم شد.
شواهد پیچیده بود. لودن در دادگاه ۱۹۵۰ از شهادت علیه اسمیت خودداری کرد و گفت تحت ضرب و شتم اعتراف کرده بود. ادیث اسپرینگر، شاهد کلیدی، در ۱۹۵۱ شهادتش را پس گرفت. دیوید بلومتی، زندانی آلابامایی، ادعا کرد او تیرانداز دوم بود. شهادت کارول نیز از بی‌گناهی اسمیت حمایت کرد. این تغییرات اسمیت را از اعدام نجات داد، اما هیچ‌کدام دادگاه جدیدی برایش به ارمغان نیاورد.
زندگی در زندان
پس از تبدیل حکم اعدام به حبس ابد، اسمیت از سلولس که با نورهای ۲۴ ساعته و غذای آلوده به بند عمومی منتقل شد. او با جوزف تابورسکی، قاتل زنجیره‌ای در سلول کناری، مدام بحث می‌کرد! اسمیت تمام انرژی‌اش را صرف اثبات بی‌گناهی‌اش کرد: کتاب‌های حقوقی خواند، درخواست‌های تجدیدنظر نوشت و طوماری طولانی برای دادگاه جدید تهیه کرد. اما قاضی اعتراف بلومتی و شهادت اسپرینگر را «بی‌اعتبار» دانست.
اسمیت در زندان مشاغلی مانند شیشه‌شویی و نجاری داشت، اما در تعمیرگاه خودرو عملکرد بهتری نشان داد و گزارش‌ها همکاری او را «عالی» توصیف کردند. در سال ۱۹۶۷ اما او کامیونی دزدید و فرار کرد، پس از دو هفته در نزدیکی بوستون دستگیر شد. این فرار کوتاه او را دوباره به تیتر خبرها بازگرداند.
زندگی در خانه سالمندان
اسمیت در سال ۲۰۲۰ به «سیکستی وست»، یکی از معدود خانه‌های سالمندان آمریکا برای زندانیان سابق، در راکی هیل، کنتیکت، منتقل شد. او اتاقی با دیوارهای نارنجی و پنجره‌ای بزرگ دارد، اما از پاسیو استفاده نمی‌کند. پرستاران او را با محبت و با تحمل توصیف می‌کنند، هرچند او همواره به بدخلقی شهرت دارد. اسمیت معتقد است هنوز در زندان است، هرچند از نظر فنی می‌تواند با اجازه و همراهانش خارج شود، چیزی که ظاهرا هرگز رخ نداده است.
چالش‌های سالمندان زندانی
جمعیت زندان‌های آمریکا به‌سرعت در حال پیر شدن است. بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۶، تعداد زندانیان بالای ۵۵ سال ۲۸۰ درصد افزایش یافته است. زندان‌هایی با درصد بالای زندانیان مسن، هزینه‌های بهداشتی بالایی دارند. مایکل لالور، مقام عدالت کیفری کنتیکت، می‌گوید زندان‌ها به‌زودی به خانه‌های سالمندان تبدیل خواهند شد. بسیاری از خانه‌های سالمندان افراد با سوابق کیفری را نمی‌پذیرند، و «سیکستی وست»با مخالفت شدید جامعه محلی مواجه شده است، اما نگرانی‌ها به واقعیت نپیوست.
