موژگان شارما، دختر ۲۳ ساله هندی، پس از ایستادگی در برابر مردانی که به دلیل نوع لباسش او را سرزنش کردند، توانست عنوان دختر شایسته را در ایالت اوتاراکند هند به دست آورد و به نماد شجاعت و الهام برای بسیاری از زنان تبدیل شود.
ماجرا از آن‌جا آغاز شد که تنها یک روز پیش از برگزاری مسابقه در ۴ اکتبر، ویدئویی از درگیری شارما با مردی به نام «راگاوندرا بهاتناگار» منتشر شد. این مرد، که از اعضای یک گروه مذهبی هندویی بود، به همراه چند نفر دیگر وارد سالن تمرین مسابقه شد و به پوشش غربی شرکت‌کنندگان، از جمله دامن و لباس‌های مدرن، اعتراض کرد. او گفت: «مد تمام شد، به خانه برگردید. این خلاف فرهنگ اوتاراکند است.»
شارما با شجاعت پاسخ داد: «اگر این لباس‌ها خلاف فرهنگ است، چرا مغازه‌هایی که آن‌ها را می‌فروشند تعطیل نمی‌کنید؟» او سپس افزود که مردان بهتر است به جای کنترل زنان، با مشکلات واقعی جامعه مانند اعتیاد به الکل و سیگار مبارزه کنند. وقتی مرد از او خواست ساکت شود، شارما گفت: «اگر شما حق انتخاب دارید، ما هم داریم. نظر ما به اندازه شما اهمیت دارد.»
در نهایت، با دخالت مدیر هتل، مردان مزاحم از محل بیرون شدند و مراسم طبق برنامه برگزار شد. فردای آن روز، شارما توانست تاج قهرمانی را به دست آورد. او گفت: «برای چند ثانیه شوکه شدم، اما خوشحال بودم چون نه‌تنها از خودم دفاع کردم، بلکه پیروز شدم. این یک پیروزی دوگانه بود.»
شارما می‌گوید در شهری مانند ریشیکش، که مقصد گردشگران و علاقه‌مندان یوگا و مدیتیشن است، چنین اعتراض‌هایی به لباس زنان بی‌سابقه است. او افزود: «اینجا همیشه گردشگران با لباس‌های غربی دیده می‌شوند و کسی اعتراضی ندارد.»
ماجرای او در هند بازتاب گسترده‌ای داشت، زیرا بحث درباره پوشش زنان در این کشور همواره موضوعی حساس است. در جامعه‌ای که هنوز نشانه‌هایی از پدرسالاری در آن پررنگ است، بسیاری از زنان برای پوشش خود مورد قضاوت قرار می‌گیرند. گزارش‌های متعددی از تحقیر و حتی خشونت علیه دخترانی که لباس‌های غربی می‌پوشند، منتشر شده است.
منتقدان از جمله نامیتا باندره، روزنامه‌نگار هندی، تأکید کرده‌اند که اعتراض به لباس زنان بهانه‌ای است برای محدود کردن آزادی و آرزوهای آن‌ها. او نوشت: «مسئله لباس نیست؛ مسئله آزادی است. این زنان جوان چگونه جرأت کردند از مرزهایی که جامعه مردسالار برایشان تعیین کرده، عبور کنند؟»
شارما می‌گوید مادرش الهام‌بخش اصلی او در ایستادگی بوده است: «این تاج به اندازه من، متعلق به مادرم است. او به من یاد داد برای حق خودم بجنگم.» او امیدوار است داستانش زنان دیگری را تشویق کند تا در برابر بی‌عدالتی سکوت نکنند.
او افزود: «در آن لحظه می‌ترسیدم، اما ایمان داشتم که حق با من است. اگر آدم به حقانیت خودش باور داشته باشد، می‌تواند بجنگد.»
ماجرای او اکنون در هند به عنوان نمونه‌ای از شجاعت زنانه در برابر تبعیض فرهنگی شناخته می‌شود.
