یک جنبش اعتراضی خلاقانه در بریتانیا به راه افتاده که در آن فعالان محیط‌زیست لباس‌های فرسوده و غیرقابل‌استفاده را به برندهای مد پست می‌کنند تا مسئولیت بازیافت آن‌ها را به عهده بگیرند. این جنبش به بحران روبه‌رشد زباله‌های نساجی، ناکارآمدی طرح‌های بازیافت برندها، و تأثیرات زیست‌محیطی مد سریع اعتراض دارد و داستان افرادی مانند فیبی وارد را روایت می‌کند که این اعتراض را آغاز کرده‌اند.
کوه پارچه در انگلیس
ماجرا به مشکل فزاینده کوه پارچه یا زباله‌های نساجی در بریتانیا و جهان مربوط است، جایی که لباس‌های فرسوده دیگر توسط فروشگاه‌های خیریه پذیرفته نمی‌شوند، توسط شوراها سوزانده می‌شوند، یا به کشورهای جنوبی جهان صادر می‌گردند. فیبی وارد، یک فعال محیط‌زیست، پس از دیدن تابلویی در فروشگاه خیریه محلی که از مشتریان می‌خواست لباس‌های آسیب‌دیده را دور بیندازند، تصمیم گرفت با پست کردن لباس‌های فرسوده به برندهای مد توجه را به مسئولیت این شرکت‌ها جلب کند. این جنبش، که مورد حمایت گروه‌های محیط‌زیستی قرار گرفته، به دنبال فشار بر برندها برای بهبود سیستم‌های بازیافت و کاهش تولید لباس‌های بی‌کیفیت است.
بحران زباله‌های نساجی
حجم عظیمی از لباس‌های غیرقابل‌استفاده در بریتانیا به یک مشکل زیست‌محیطی بزرگ تبدیل شده است. فروشگاه‌های خیریه، که زمانی از فروش پارچه‌های فرسوده به بازرگانان درآمد کسب می‌کردند، حالا مجبورند هزینه‌هایی برای دفع این زباله‌ها بپردازند. داون دانگیت، مشاور بازیافت نساجی، توضیح می‌دهد که فروشگاه‌های خیریه کوچک و مستقل به‌ویژه تحت فشار هستند، زیرا حجم کافی لباس قابل‌فروش برای جذب بازرگانان پارچه ندارند. این بازرگانان بیشتر به لباس‌های قابل‌استفاده برای صدور به خارج علاقه‌مندند. فروشگاه خیریه «Second Life» در ساسکس شرقی نمونه‌ای از این بحران است. نائومی فیتیدیس، مدیر این فروشگاه، می‌گوید که بازرگان پارچه از دسامبر گذشته به دلیل حجم زیاد لباس‌های فرسوده دیگر برای جمع‌آوری مراجعه نمی‌کند. این فروشگاه حتی برای لباس‌های قابل‌استفاده پولی دریافت نمی‌کرد و نگران صدور لباس‌های غیرقابل‌استفاده به کشورهایی مانند غنا و پاکستان بود.
محلی برای جمع‌آوری لباس‌های دست دوم در آکرا، غنا
نقش مد در بحران
گزارش سال ۲۰۲۴ سازمان Wrap نشان می‌دهد که اشباع بازار با لباس‌های بی‌کیفیت مد باعث شده فروشگاه‌های خیریه لباس‌های کمتری بفروشند و حجم بیشتری به بازرگانان پارچه ارسال کنند. این لباس‌های بی‌کیفیت درآمد کمتری برای بازیافت ایجاد می‌کنند و به افزایش صدور زباله به خارج منجر شده‌اند. در سال ۲۰۲۲، از ۴۶۹,۰۰۰ تن پارچه استفاده‌شده در بریتانیا، ۴۲۵,۰۰۰ تن به خارج صادر شد، اغلب به کشورهایی مانند پاکستان، که مرکز بازیافت نساجی است، یا غنا، که با زباله‌های نساجی غرق شده است.
تأثیرات زیست‌محیطی و اخلاقی
صدور زباله‌های نساجی به کشورهای جنوب جهانی، مانند غنا و پاکستان، مشکلات زیست‌محیطی و اجتماعی را تشدید کرده است. در غنا، بازارهایی مانند کانتامانتو با حجم عظیمی از لباس‌های غیرقابل‌استفاده مواجه‌اند که اغلب در محل‌های دفن زباله یا سواحل رها می‌شوند. فیبی وارد این مشکل را «بسیار دشوار و ظاهراً لاینحل» توصیف می‌کند، اما معتقد است که اعتراضاتش می‌تواند برندها را وادار به پذیرش مسئولیت کند.
