تونی سانچز آرینو، شکارچی ۹۵ ساله اسپانیایی، یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های تاریخ شکار است که در طول زندگی حرفه‌ای خود ۱۳۱۷ فیل، ۳۴۰ شیر، ۲۰۹۳ بوفالو و دو گوریل را کشته است. او که حالا در ویلچری در آپارتمانش در مادرید زندگی می‌کند، در گفت‌وگو با روزنامه ال‌پایس از کارنامه خود دفاع می‌کند و می‌گوید: «هرگز حیوانی را برای سرگرمی نکشتم. همیشه دلیل خوبی برای این کار داشتم.»
این شکارچی که دوست پادشاه پیشین اسپانیا، خوان کارلوس اول بود، معتقد است که متعلق به دورانی دیگر است، زمانی که شکار بزرگ در آفریقا بخشی از فرهنگ و اقتصاد بود. اما اظهارات او در شبکه‌های اجتماعی موجی از خشم و انتقاد برانگیخته و بحث‌هایی درباره اخلاق شکار، حفاظت از حیات وحش و تأثیرات استعمار را دوباره زنده کرده است.
زندگی یک شکارچی حرفه‌ای
سانچز آرینو در سال ۱۹۳۰ در والنسیا متولد شد و در ۱۶ سالگی به آفریقا مهاجرت کرد. او در تانزانیا، کنیا، اوگاندا و سودان به شکار حرفه‌ای پرداخت و در طول ۶۰ سال، بیش از ۴۰۰۰ حیوان را شکار کرد. او ادعا می‌کند که شکارهایش همیشه با هدف مدیریت حیات وحش، تأمین غذای جوامع محلی یا دفاع از خود در برابر حملات حیوانات بوده است. سانچز آرینو در کتاب‌هایش، مانند شکارچی فیل، با افتخار از ماجراهایش می‌نویسد و از جمله به شکار ۲۰ حیوان در ۷۵ دقیقه اشاره می‌کند که یک رکورد شخصی است. او می‌گوید: «حیوانات در زیستگاه خود به اندازه ما در دنیای خودمان خوشحالند. نباید بی‌دلیل کشت.»
او همچنین دوست نزدیک خوان کارلوس اول، پادشاه سابق اسپانیا، بود و در سال ۲۰۱۲، زمانی که رسوایی شکار فیل توسط پادشاه در بوتسوانا جنجال به پا کرد از او دفاع کرد. این دوستی و حمایت او از شکار پادشاه، انتقادهای زیادی را به دنبال داشت، به‌ویژه از سوی فعالان محیط‌زیست که معتقدند شکارهای او بخشی از یک فرهنگ استعماری منسوخ است.
دفاع از شکار قانونی
سانچز آرینو شکار را به دو نوع تقسیم می‌کند: شکار قانونی که به گفته او برای مدیریت جمعیت حیوانات و حمایت از جوامع محلی انجام می‌شود و شکار غیرقانونی که او آن را محکوم می‌کند. او ادعا می‌کند که شکارهایش در آفریقا به اقتصاد محلی کمک کرده، زیرا درآمد حاصل از شکار به جوامع بومی و حفاظت از حیات وحش اختصاص می‌یافت. به گفته او، در دهه‌های گذشته، شکار قانونی به کاهش شکار غیرقانونی کمک کرده و زیستگاه‌های حیات وحش را حفظ کرده است.
یک ذهنیت استعماری
اظهارات سانچز آرینو در شبکه‌های اجتماعی، واکنش‌های تندی را برانگیخته است. بسیاری او را به دلیل کشتار گسترده حیوانات محکوم کرده‌اند. یکی از کاربران نوشت: «نمی‌فهمم چطور کشتن حیوانات می‌تواند لذت‌بخش باشد.» برخی دیگر او را نماینده یک ذهنیت استعماری دانستند که طبیعت را صرفاً منبعی برای بهره‌برداری می‌بیند. اما سانچز آرینو و حامیانش استدلال می‌کنند که شکار در آن زمان بخشی از فرهنگ بود و نباید با معیارهای امروزی قضاوت شود.
