مستند دانمارکی جدیدی با عنوان «همسر دانمارکی که نسخه دیجیتال شوهرش را ساخت» داستان واقعی کاترین و استفان مارتینوسن را روایت می‌کند. استفان در مراحل پایانی بیماری سرطان بود و کاترین تصمیم گرفت از فناوری هوش مصنوعی برای ایجاد یک نسخه دیجیتال از شوهرش استفاده کند. این نسخه دیجیتال که با نام « AI استفان» شناخته می‌شود، به کاترین امکان می‌دهد پس از مرگ همسرش همچنان با او ارتباط برقرار کند و حضور او را در زندگی روزمره احساس کند.
ایده ساخت این نسخه دیجیتال با چالش‌های فنی و اخلاقی فراوانی همراه بود. ایجاد یک شبیه‌سازی هوش مصنوعی که بتواند رفتار، صدا، حرکات و شخصیت یک فرد را بازتولید کند، نیازمند جمع‌آوری حجم عظیمی از داده‌ها، فیلم‌ها، تصاویر و مکالمات گذشته استفان بود. کاترین با استفاده از این داده‌ها و فناوری پیشرفته، تلاش کرد تا تجربه‌ای واقعی و معنادار از ارتباط با شوهرش ایجاد کند، به گونه‌ای که حس تعامل و حضور واقعی او را به او منتقل کند.
این پروژه همچنین سوالات عمیقی درباره مرز میان زندگی و مرگ مطرح می‌کند. آیا یک شبیه‌سازی دیجیتال می‌تواند جایگزین واقعی انسان شود؟ آیا این نوع ارتباط می‌تواند به فرد داغ‌دیده آرامش و تسلی بدهد، یا بالعکس، وابستگی احساسی به نسخه دیجیتال باعث سخت‌تر شدن پذیرش فقدان واقعی می‌شود؟ مستند به بررسی این پرسش‌ها می‌پردازد و تجربه شخصی کاترین را از احساس حضور دوباره شوهرش و تعامل با « AI استفان» نمایش می‌دهد.
علاوه بر جنبه‌های شخصی و احساسی، این مستند به مباحث اخلاقی و اجتماعی مرتبط با استفاده از هوش مصنوعی برای بازسازی افراد در دنیای دیجیتال نیز می‌پردازد. استفاده از AI برای حفظ خاطره و ارتباط با افراد از دست رفته، می‌تواند آینده‌ای جدید در رابطه انسان و فناوری رقم بزند، اما همزمان نگرانی‌هایی درباره مرزهای اخلاقی، حریم خصوصی و تاثیر روانی بر بازماندگان ایجاد می‌کند.
