فیلمنامه آخرین اثر ناتمام چارلی چاپلین، اسطوره کمدی سینمای جهان، با عنوان «فریک» برای اولین بار به زبان انگلیسی منتشر می‌شود. این فانتزی که داستان موجودی بالدار به نام سارافا را روایت می‌کند، از مجموعه‌ای از پیش‌نویس‌ها، استوری‌بوردها و طرح‌هایی گردآوری شده که چاپلین تا پیش از مرگش در سال ۱۹۷۷ در ۸۸ سالگی روی آن کار می‌کرد. سارافا، موجودی زیبا با بدن انسانی و بال‌های پرنده، توانایی درمان بیماری‌ها و آوردن صلح به جهان را دارد. چاپلین قصد داشت خود در نقشی کوتاه به‌عنوان یک مست شگفت‌زده ظاهر شود که سارافا را در حال پرواز بر فراز پارلمان لندن می‌بیند.
یک پروژه جاه‌طلبانه
اسناد به‌جامانده از «فریک» گسترده‌تر از هر فیلم دیگر چاپلین است و شامل جزئیات صحنه‌ها، جلسات جلوه‌های ویژه و حتی طراحی بال‌های سارافا می‌شود. دیوید رابینسون، زندگینامه‌نویس رسمی چاپلین، می‌گوید: «حیف که این فیلم کامل نشد، چون می‌توانست اثری شگفت‌انگیز باشد.» چاپلین برای نقش سارافا، دخترش ویکتوریا را انتخاب کرده بود. ویکتوریا می‌گوید پدرش ماه‌ها حرکات پرندگان و تکنیک‌های پرواز را مطالعه کرد تا حس پرواز را به شکلی منحصربه‌فرد به تصویر بکشد، اما زمان به او اجازه نداد این رویا را محقق کند.
داستانی از یک خارجی
«فریک» داستان سارافا، موجودی متفاوت و منزوی را روایت می‌کند که پس از سقوط روی پشت‌بام یک پروفسور انگلیسی، با او دوست می‌شود. در یکی از صحنه‌ها، سارافا از بال‌هایش که باعث ترس و رازآلودگی برای دیگران می‌شود، ابراز نفرت می‌کند. چاپلین در یادداشت‌هایش نوشته که سارافا عاشق پروفسور می‌شود، هرچند او بال ندارد. این شخصیت، مانند «ولگرد کوچک» چاپلین، نمادی از غریبه‌ای است که در جامعه جایی ندارد.
تلاش برای پرواز
چاپلین در سال ۱۹۶۹ در لندن با شرکت‌های جلوه‌های ویژه، از جمله استودیو شپرتن، برای خلق صحنه‌های پرواز همکاری کرد. یادداشت‌های محرمانه نشان می‌دهد او برای نقش پروفسور به بازیگرانی چون رابرت وان، جیمز فاکس و ریچارد چمبرلین فکر می‌کرد. جرالد لارن، یکی از طراحان پروژه، می‌گوید چاپلین انتظارات دقیقی داشت و با ۱۵۰ طرح از بال‌ها و پرواز سارافا، به دنبال خلق اثری بی‌نقص بود.
میراثی ناتمام
کتاب «فریک: داستان یک فیلم ناتمام» که توسط انتشارات استیکینگ پلیس منتشر می‌شود، شامل مصاحبه‌ها، طرح‌ها و یادداشت‌های چاپلین است. سسیلیا سنچیاارلی از سینتکا دی بولونیا، که آرشیو چاپلین را مدیریت می‌کند، می‌گوید این پروژه حتی برای پژوهشگران چاپلین ناشناخته بود. آرنولد لوزانو، مدیر املاک چاپلین، این فیلمنامه را «آخرین وصیت» چاپلین می‌داند که از ۳۰۰۰ صفحه اسناد، عکس‌ها و موسیقی‌های ساخته‌شده توسط او شکل گرفته است. این اثر، با وجود ناتمام ماندن، همچنان امضای چاپلین را با خود دارد: ترکیبی از طنز، انسانیت و خلاقیت بی‌پایان.
