در شهری آرام مانند آبردین اسکاتلند، مردی ۷۹ ساله با دستکش‌های قهوه‌ای تاج‌دار، میلیون‌ها نفر را در جهان به حرکت واداشته است. فرانک گیلفیتر، بوکسور سابق آماتور داندی، بیش از نیم قرن پیش از رینگ خداحافظی کرد، اما حالا به لطف ویدیوهای تیک‌تاک، به نمادی جهانی از انگیزه و تناسب اندام تبدیل شده است.
همه چیز سه سال پیش آغاز شد. پل، پسر فرانک، ویدیویی ساده گرفت: «بابا، آپرکات رو نشونم بده». فرانک، با موهای سفید و چشمانی پرتمرکز، مقابل کیسه بوکس ایستاد و با ضرباتی دقیق و قدرتمند، تکنیک را اجرا کرد. این ویدیو اکنون بیش از ۸۵۳ هزار بازدید دارد و جرقه‌ای شد برای انفجار شهرت. در عرض چند ماه، دنبال‌کنندگان از صدها به صدها هزار رسیدند. تیک‌تاک برای او «مثل آتش در جنگل» بود.
فرانک بیش از یک میلیون دنبال‌کننده در پلتفرم‌های مختلف دارد. از اولکساندر اوسیک، قهرمان سنگین‌وزن جهان، تا لنوکس لوئیس، اندرسون سیلوا، ترنس کرافورد و حتی چانینگ تیتوم و آلی مک‌کویست، او را دنبال می‌کنند. حساب اینستاگرام و یوتیوب او اکنون ۶۸۸ هزار دنبال‌کننده دارد و یکی از ویدیوهایش ۴.۵ میلیون بازدید کسب کرده است.
اما ریشه این موفقیت در کودکی فرانک نهفته است. در چهارسالگی، پدرش در محله لوچی داندی باشگاهی ابتدایی راه انداخت تا بچه‌ها را از خیابان دور کند. کیسه‌های بوکس از پارچه‌های قدیمی ملوانان و پر از خاک‌اره بودند، اما عشق به بوکس در دل فرانک کاشته شد. در ۱۰ سالگی جدی شد، ۲۰۰ مبارزه آماتور داشت و نماینده اسکاتلند در اروپا بود. مقابل کن بوکنن، اسطوره بوکس اسکاتلند، ایستاد. بوکس به او انضباط، احترام و استقامت آموخت.
در ۲۱ سالگی، بوکس را کنار گذاشت و روزنامه‌نگار شد. سال‌ها در ITV و رسانه‌های محلی کار کرد و حتی با الکس فرگوسن درگیری لفظی داشت. اما در اواخر ۵۰ سالگی، احساس گناه از بی‌تحرکی، او را به باشگاه بازگرداند. ۱۵ سال تمرین منظم، سه جلسه در هفته، بدنی آماده ساخت که حالا در ۷۹ سالگی، میلیون‌ها نفر را شگفت‌زده می‌کند.
شهرت، درهایی گشوده که در جوانی تجربه نکرد. در لندن، اوسیک مسابقه‌اش را متوقف کرد و او را در آغوش کشید. در ریاض، ترکی آل‌شیخ او را به سوئیت لوکس دعوت کرد تا مسابقه بیوال-بتربیف را ببیند. لنوکس لوئیس به او گفت: «من دنبالت می‌کنم». فرانک حالا سمینارهای مربیگری در پاریس، نیویورک و لانزاروته برگزار می‌کند. با پل، کسب‌وکار دستکش بوکس راه انداخته‌اند که در ۵۶ کشور فروش دارد.
فرانک از هیجان مدرن متنفر است. برای او، بوکس «هنر نجیب دفاع از خود» است. پیامش ساده است: اگر من در ۷۹ سالگی می‌توانم، تو هم می‌توانی. صدها پیام از بیماران روانی، معتادان در حال بهبودی و افرادی که از کاناپه بلند شده‌اند، گواه تأثیر اوست.
فرانک گیلفیتر نه تنها یک بوکسور کهنه‌کار، بلکه معلمی برای زندگی است که با هر ضربه به کیسه بوکس، امید را به میلیون‌ها نفر منتقل می‌کند.
