زندگی در کره شمالی، کشوری که به دلیل انزوای سیاسی و کنترل شدید اطلاعاتش شهرت دارد، حتی برای دیپلمات‌های خارجی نیز تجربه‌ای غیرعادی و چالش‌برانگیز است. گزارش روزنامه تلگراف بر اساس مصاحبه با دیپلمات‌های سابق و منابع آگاه، نگاهی به زندگی روزمره، محدودیت‌ها و واقعیت‌های کار در پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی، تحت حاکمیت کیم جونگ اون ارائه می‌دهد.
ذره‌بین روی زندگی
دیپلمات‌ها در کره شمالی در محیطی بسیار کنترل‌شده زندگی می‌کنند. تنها تعداد محدودی از کشورها، از جمله روسیه، چین، سوئد و چند کشور دیگر، سفارتخانه‌هایی فعال در پیونگ‌یانگ دارند. اکثر دیپلمات‌های غربی پس از پایان جنگ سرد، به دلیل محدودیت‌های شدید و تنش‌های سیاسی، این کشور را ترک کرده‌اند. دیپلمات‌هایی که باقی می‌مانند، در منطقه‌ای محصور به نام «مجتمع دیپلماتیک میری» زندگی می‌کنند، که مجموعه‌ای از آپارتمان‌ها، فروشگاه‌ها و امکانات محدود است که تحت نظارت دقیق دولت کره شمالی قرار دارد. یک دیپلمات سابق اروپایی که در اوایل دهه 2020 در پیونگ‌یانگ خدمت کرده بود، به تلگراف گفت: «وقتی به کره شمالی می‌رسید، احساس می‌کنید وارد دنیایی دیگر شده‌اید. همه‌چیز، از تماس‌های تلفنی تا حرکت در شهر، تحت نظارت است.» دیپلمات‌ها باید برای هر سفر خارج از پایتخت مجوز بگیرند، و حتی این سفرها با همراهی «هدایت‌کنندگان» دولتی انجام می‌شود که در واقع مأموران امنیتی هستند.
برنامه‌ریزی دقیق برای خرید نان!
زندگی روزمره دیپلمات‌ها در کره شمالی با محدودیت‌های شدیدی همراه است. آن‌ها به اینترنت آزاد دسترسی ندارند و به جای آن به شبکه داخلی «کوانگ‌میونگ» محدود هستند که محتوای آن به شدت سانسور شده است. تماس‌های تلفنی و ایمیل‌ها نظارت می‌شوند و دیپلمات‌ها اغلب از صحبت درباره مسائل حساس در سفارتخانه‌ها یا خانه‌هایشان خودداری می‌کنند، زیرا فرض بر این است که این مکان‌ها مجهز به دستگاه‌های شنود هستند. دسترسی به مواد غذایی و کالاهای اساسی نیز چالش‌برانگیز است. دیپلمات‌ها معمولا از فروشگاه‌های خاصی در مجتمع دیپلماتیک خرید می‌کنند که اقلام محدودی مانند برنج، سبزیجات و کالاهای وارداتی گران‌قیمت ارائه می‌دهند. برخی دیپلمات‌ها برای تنوع، مواد غذایی را از چین وارد می‌کنند یا به بازارهای محلی محدود دسترسی دارند، اما این بازارها نیز تحت نظارت شدید هستند. یک دیپلمات سابق آسیایی گفت: «گاهی اوقات برای یک وعده غذای ساده، باید برنامه‌ریزی زیادی می‌کردیم. همه‌چیز احساس کمبود می‌کرد، حتی برای ما که امتیازات دیپلماتیک داشتیم.»
همه‌چیز غیرواقعی است
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های دیپلمات‌ها در کره شمالی، عدم امکان تعامل آزاد با مردم محلی است. تماس با شهروندان عادی به شدت محدود و اغلب ممنوع است، مگر در رویدادهای رسمی که توسط دولت سازمان‌دهی می‌شوند. این محدودیت‌ها به منظور جلوگیری از هرگونه تأثیر خارجی بر شهروندان کره شمالی اعمال می‌شود. یک دیپلمات سابق روس به تلگراف گفت: «شما می‌توانید با مقامات دولتی ملاقات کنید، اما با مردم عادی صحبت نمی‌کنید. این حس را داشتم که در یک تئاتر بزرگ زندگی می‌کنم.» دیپلمات‌ها گاهی در مراسم‌های رسمی مانند جشن‌های ملی یا بازدیدهای دیپلماتیک با مردم محلی ملاقات می‌کنند، اما این تعاملات به شدت کنترل‌شده و نمایشی هستند. او افزود: «آن‌ها لبخند می‌زنند، اما شما می‌دانید که این یک نمایش است. هیچ ارتباط واقعی‌ای وجود ندارد.»
مراقب حرف‌هایتان باشید
کار در کره شمالی تحت حاکمیت کیم جونگ اون با فشارهای روانی قابل‌توجهی همراه است. دیپلمات‌ها از نزدیک شدن بیش از حد به موضوعات حساس، مانند برنامه هسته‌ای یا وضعیت حقوق بشر، منع می‌شوند. یک دیپلمات سابق سوئدی گفت: «شما همیشه باید مراقب حرف‌هایتان باشید. حتی یک اظهارنظر بی‌ملاحظه می‌توانست به اخراج شما منجر شود.»
علاوه بر این، دیپلمات‌ها باید با پروپاگاندای مداوم دولت مواجه شوند که کیم جونگ اون را به‌عنوان یک رهبر و کشور را به‌عنوان بهشتی زمینی به تصویر می‌کشد. تصاویر و مجسمه‌های کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل، رهبران پیشین، در سراسر شهر دیده می‌شوند، و دیپلمات‌ها باید احترام ظاهری به این نمادها نشان دهند.
