در یک غروب ابری چهارشنبه در اواسط سپتامبر، شارلوت شوپن همان موقعیتی را به خود گرفت که بیش از ۴۰ سال است حفظ کرده است. او با لباسی راحت از جنس کتان راه‌راه و شلوار، با موهای کوتاه سفید و کمی نامرتب، شاگردانش را به توجه دعوت کرد و شروع به هدایت آن‌ها از طریق حرکات کششی کرد، در حالی که از آن‌ها می‌خواست از او پیروی کنند.
برای یک تازه‌وارد، قد و قامت ظریف و رفتار آرام شارلوت شوپن ممکن است در نگاه اول شکننده به نظر برسد. اما کافی است او را در حال انجام مجموعه‌ای از حرکات جنگجو ببینید. پاهایش محکم روی زمین، بازوهایش کاملاً کشیده، و فرم بدنش که به‌آرامی از یک حالت به حالت دیگر جریان می‌یابد.
از سال ۱۹۸۲، شارلوت شوپن، که اکنون ۱۰۲ سال دارد، در لِره، یک دهکده در منطقه لوار فرانسه، یوگا تدریس می‌کند. خیابان‌های پرپیچ‌وخم این دهکده با خانه‌های قدیمی و کسب‌وکارهای محلی پوشیده شده است، که بسیاری از مغازه‌ها ظاهراً متروکه به نظر می‌رسند. در این منطقه ممکن است با یک گوسفند یا الاغ روبرو شوید، اما چیز دیگری کمتر دیده می‌شود.
استودیوی او در این منظره جای گرفته است. اتاقی کوچک و مربع‌شکل با دیوارهای رنگ‌شده به رنگ هلو، که در ساختمانی که قبلاً پاسگاه پلیس بود قرار دارد. اتاق‌های رختکن این استودیو زمانی سلول‌های زندان بودند. شاگردان او در آن شب، چهار زن محلی بین ۳۵ تا ۶۰ سال بودند.
وقتی کلاس آغاز شد، خانم شوپن از من خواست تا برای یک حرکت کششی عمیق با او همراه شوم. هر دوی ما یک میله چوبی را گرفتیم و زانوهایمان را خم کردیم، در حالی که در تعادل به یکدیگر تکیه داده بودیم. ابتدا تردید داشتم، نگران بودم که او را به زمین بکشم، اما او با تلاشی اندک قدرت من را جبران کرد. بعداً، وقتی از انجام یک حرکت چالش‌برانگیز که شامل چرخیدن با گرفتن تسمه‌های دیواری بود خودداری کردم، او با شجاعت حرکت را خودش انجام داد و سپس با اشاره از من خواست امتحان کنم.
وقتی موفق شدم، گفت: «والا» (تمام شد).
در سال‌های اخیر، شارلوت شوپن به لطف حضورش در سال ۲۰۲۲ در برنامه «فرانسه استعداد شگفت‌انگیزی دارد» (نسخه فرانسوی «آمریکا استعداد دارد»)، به چهره‌ای شناخته‌شده در فرانسه تبدیل شده است. او در ۹۹ سالگی روی صحنه دوازده حرکت تقریباً بی‌نقص را اجرا کرد. او به دوربین‌ها به زبان فرانسوی گفت: «با این همه مردمی که برایم دست می‌زنند، احساس خوبی دارم. غیرمنتظره است.»
اگرچه او به دور بعدی مسابقه راه نیافت، حضورش توجه رسانه‌های محلی و همچنین نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند را جلب کرد. سال گذشته، هند به او یک نشان افتخار غیرنظامی برای سفیر برجسته یوگا بودن اهدا کرد. از آن زمان، درخواست‌های مداوم برای مصاحبه و حضور دریافت کرده است. یکی از چهار فرزند او، کلود شوپن، که قبلاً فیزیوتراپیست بوده و خود یوگی ماهری است، عملاً مدیر برنامه‌های او شده است.
خانم شوپن ادعایی برای گوروی تندرستی بودن ندارد و به نظر نمی‌رسد اشتیاق سوزانی برای تبلیغ روش زندگی خود داشته باشد. اما مردم مدام از او درباره رازهای خوب پیر شدن می‌پرسند.
من با خانم شوپن در خانه‌اش ملاقات کردم، کلبه‌ای که در قرن نوزدهم ساخته شده و حداقل ۱۰۰ سال در خانواده او بوده است. کلود، که ۶۹ سال دارد، برای ترجمه به ما پیوست. (خانم شوپن به زبان‌های فرانسوی و آلمانی صحبت می‌کند.)
ما در اتاق نشیمن او جمع شدیم، اتاقی که با مناظر طبیعی، عکس‌های خانوادگی و مجسمه‌های کوچک در حالت‌های مختلف یوگا تزئین شده بود. تابلویی روی کابینت به زبان فرانسوی نوشته شده بود: «خوشبختی به داشتن همه چیزهایی که می‌خواهید نیست، بلکه به دوست داشتن چیزهایی است که دارید.»
خانم شوپن تا ۵۰ سالگی یوگا را امتحان نکرده بود، آن هم به تشویق دوستی که به او پیشنهاد کرد برای استراحت از کارهای خانه این کار را انجام دهد. یک دهه بعد، وقتی به این شهر کوچک نقل‌مکان کرد، برای فرار از کسالت شروع به تدریس کرد.
وقتی از او پرسیدم یوگا چه چیزی به او داده است، به‌سادگی پاسخ داد: «آرامش.»
این تقریباً فلسفی‌ترین حرفی است که شارلوت شوپن درباره تمرین یا طول عمر استثنایی‌اش می‌زند. او طول عمر خود را به شانس خوب نسبت می‌دهد. او به من گفت: «مشکلات زیادی ندارم. فعالیتی دارم که دوستش دارم.»
این فعالیتی است که او نمی‌تواند زندگی بدون آن را تصور کند.
دو سال و نیم پیش، کمی پس از آنکه شارلوت شوپن ۱۰۰ ساله شد، هنگام رانندگی از کلاس یوگا به خانه غش کرد. او تصادف کرد و استخوان جناغ سینه‌اش شکست. سه ماه بعد، نه‌تنها دوباره پشت فرمان بود، بلکه تدریس یوگا را نیز از سر گرفت.
وقتی در اتاق نشیمن او نشسته بودیم و چای سیاهی که او برایمان آماده کرده بود می‌نوشیدیم، از او پرسیدم آیا احساس می‌کند ۱۰۲ سال دارد.
