بیش از ۶۰۰ گونه مار سمی در جهان وجود دارد که سالانه حدود ۲.۷میلیون نفر را نیش می‌زنند، حدود ۱۲۰هزارنفر را می‌کشند و ۴۰۰ هزار نفر را معلول یا دچار آسیب دائمی می‌کنند. این آمار احتمالا کمتر از واقعیت است، چرا که بسیاری از موارد در مناطق دورافتاده گزارش نمی‌شوند. پادزهرهای کنونی که معمولا از طریق تزریق زهر به حیواناتی مانند اسب و جمع‌آوری آنتی‌بادی‌های آنها تولید می‌شوند، اغلب مختص گونه‌ای خاص از مارهای گران‌قیمت هستند که ممکن است عوارض جانبی شدیدی ایجاد کنند.
نیش مار به مرد فداکار!
تیم فرید، یک مکانیک سابق کامیون از ویسکانسین به مدت ۱۸سال خود را در معرض زهرمارهای مرگبار قرار داد تا ایمنی در برابر نیش آنها ایجاد کند. خون او اکنون به‌عنوان منبعی برای آنتی‌بادی‌هایی استفاده شده که می‌توانند زهر چندین گونه مار را خنثی کنند، گامی به سوی ایجاد پادزهر جهانی.
خودایمنی‌سازی هولناک
فرید، که از کودکی به جمع‌آوری مارهای غیرسمی علاقه داشت، در سال۲۰۰۰ تصمیم گرفت برای محافظت از خود در برابر نیش‌های تصادفی مارهای سمی خانگی‌اش، ایمنی ایجاد کند. او ابتدا زهر رقیق‌شده را تزریق کرد و به‌تدریج دوزها را افزایش داد. او بیش از ۸۵۰ دوز زهر (شامل ۶۵۴ تزریق و ۲۰۲ نیش مستقیم) از۱۶گونه مار مرگبار، از جمله کبرا، مامبا، مار زنگی، تایپان و کرایت، به خود تزریق کرد. این کار با برنامه‌ریزی دقیق و ثبت سوابق انجام شد.
مرگ کسب‌و‌کار من است
در سال ۲۰۰۱، فرید پس از نیش دو کبرا (کبرای مصری و کبرای تک‌عینکی) در فاصله یک ساعت، دچار کما شد و به مدت چهار روز در بیمارستان بستری بود. این حادثه او را محتاط‌تر کرد اما او پروژه خود را ادامه داد. فرید یک‌بار پس از نیش شدید مجبور شد بخشی از انگشت خود را قطع کند. او همچنین دچار شوک‌های آنافیلاکتیک، کهیر و غش شده بود. با وجود این خطرات، او معتقد بود که این کار برای علم ارزشمند است.
طلاق برای مارها
این پروژه تأثیرات منفی بر زندگی شخصی فرید داشت. همسرش پس از ۲۰ سال زندگی مشترک در سال ۲۰۱۶ به دلیل وسواس او با مارها، او را ترک کرد. فرید در سال ۲۰۱۸ پس از آخرین نیش (از کبرای آبی) تصمیم گرفت این کار را متوقف کند اما همچنان به مارها علاقه دارد و ممکن است در آینده دوباره شروع کند. دانشمندان از نمونه خون ۴۰ میلی‌لیتری فرید آنتی‌بادی‌هایی استخراج کردند که توانایی خنثی‌سازی زهر ۱۹ گونه از مرگبارترین مارهای جهان (طبقه‌بندی‌شده توسط سازمان بهداشت جهانی در دسته‌های ۱ و ۲) را داشتند
