ژست «دست در جلیقه» نشانه چیست؟
ژستی که بسیاری از ما در پرترههای تاریخی مردان دیدهایم ـ قرار دادن دست داخل جلیقه یا کت ـ برای قرنها نشانهای از احترام، شخصیت و جایگاه اجتماعی بوده است.
به گزارش دیروزبان، این ژست، که به «hand‑in‑waistcoat» معروف است، چهرههای برجستهای چون ناپلئون بناپارت، جورج واشنگتن و کارل مارکس را در نقاشیها و عکسهای رسمی تزیین کرده است. اما ریشه این حالت به مراتب قدیمیتر از نقاشیهای قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی است و میتوان ردپای آن را در یونان باستان دنبال کرد.
در آن زمان، مجسمهها و تصویرهای اوراتورهای برجسته مانند سولون دست درون لباس را نشانه ادب و خویشتنداری میدانستند. باور رایج بود که نگه داشتن دست درون لباس باعث کنترل حرکات عصبی و نمایش آرامش و وقار میشود. این ژست در طول قرنها حفظ شد و در دوران کلاسیکگرایی اروپا به نمادی از شخصیت نجیب، متین و مقتدر بدل شد. بسیاری از هنرمندان نقاش، با الهام از سنتهای کلاسیک، این ژست را در پرترههای رهبران سیاسی و اشراف بهکار بردند تا ترکیبی از قدرت و فروتنی را نمایش دهند.
کتابهای آموزشی و متون آداب و رسوم قرنهای ۱۸ و ۱۹ هم این ژست را توصیه میکردند و بیان میداشتند که این حالت نشانگر «شجاعت مردانه همراه با خویشتنداری» است. حتی برخی تحلیلهای غیررسمی پیشنهاد میکنند که این ژست میتواند نمادی از عضویت در سازمانهایی مانند فراماسونری باشد، هرچند شواهد محکمی برای اثبات این نظریه وجود ندارد و بیشتر جنبه فرضی دارد.
با ورود عکاسی در قرن ۱۹، این ژست از نقاشی به عکس نیز منتقل شد، زیرا همچنان نشانهای از وقار و رعایت آداب ظاهر محسوب میشد. اما با گذر زمان و تغییر نگرشها در هنر و عکاسی مدرن، این ژست دیگر کمتر در پرترههای رسمی دیده میشود.