واقعی؛ درصد پیروزی کچلها در فوتبال بیشتر است!
آیا طاس بودن میتواند به موفقیت در فوتبال کمک کند؟ این پرسشی است که شاید در نگاه اول بیشتر به شوخی شبیه باشد، اما یک تحلیل دادهمحور تلاش کرده با نگاهی آماری و البته طنزآمیز، به آن پاسخ دهد.
به گزارش دیروزبان موضوع این بررسی، ارتباط احتمالی میان طاسی سر مربیان لیگ برتر انگلیس و درصد پیروزی تیمهای تحت هدایت آنها است؛ موضوعی که در فضای فوتبالی به یک کلیشه محبوب تبدیل شده است.
در سالهای اخیر، چهرههایی مانند پپ گواردیولا، ارنه اسلات و انزو مارسکا بهعنوان مربیان طاس یا کممو در لیگ برتر فعالیت داشتهاند و اتفاقاً بسیاری از آنها کارنامهای موفق از خود به جا گذاشتهاند. همین هم باعث شده این شوخی قدیمی که «طاسی مساوی با نبوغ فوتبالی است» دوباره جان بگیرد.
بر اساس دادههای ارائهشده، پپ گواردیولا با بیش از ۷۰ درصد برد در دوران حضورش در لیگ برتر، موفقترین مربی حاضر در این بررسی است. دادهها حتی بهصورت نمادین، درجهای اغراقآمیز از «طاسی ۱۰۰ درصدی» به او اختصاص داده تا تأکید کنند این تحلیل بیشتر جنبه سرگرمکننده دارد تا علمی. پس از او، ارنه اسلات، سرمربی لیورپول، با آماری بیش از ۶۰ درصد پیروزی و انزو مارسکا با حدود ۵۰ درصد برد قرار میگیرند.
در مقابل، مربیانی که طاس محسوب نمیشوند یا موی پرپشتتری دارند نیز عملکردی کموبیش مشابه نشان دادهاند. میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، با وجود قرار گرفتن در دسته «غیرطاسها»، درصد بردی نزدیک به مربیان موفق طاس دارد و نشان میدهد عامل اصلی موفقیت، نه ظاهر، بلکه دانش تاکتیکی و کیفیت مدیریت تیم است.
تفاوت در منابع مالی باشگاهها، کیفیت بازیکنان، ثبات مدیریتی و تجربه مربیان، عوامل بسیار تعیینکنندهتری در موفقیت تیمها هستند. طاسی، در بهترین حالت، تنها یک ویژگی ظاهری مشترک میان چند مربی موفق است، نه دلیل موفقیت آنها.
در نهایت، این تحلیل با نگاهی سبک و طنزآلود یادآوری میکند که فوتبال، بیش از هر چیز، عرصه ایدهها، تصمیمها و مدیریت است؛ نه مدل مو. اگرچه «مکتب مربیان طاس» ممکن است سوژه جذابی برای شبکههای اجتماعی باشد، اما در زمین مسابقه، آنچه نتیجه را رقم میزند، تفکر فوتبالی است، نه ظاهر مربی.